22 oktober 2017 - 4 min. lezen 11 reacties

Het smeltende ijs op de Groenlandse ijskap zorgt ervoor dat de zee minder zout bevat. Wetenschappers hebben dit vastgesteld. De minder zoute zee kan een grote invloed hebben op de visserij, maar ook op het weerbeeld bij ons in Europa.

Groenlandse ijskap aan het smelten

De ijskap in Groenland is ongeveer 1.710.000 km² groot. Dat is ongeveer 80% van de totale oppervlakte van Groenland. Van noord naar zuid gemeten is de ijskap 2400 kilometer lang. Waar de ijskap het breedst is, bedraagt de afstand van west naar oost 1100 km. Gemiddeld is het ijs ongeveer 2135 meter dik. Dit alles is op dit moment aan het smelten.

Gevolg van dit hele smeltproces: het zeewater rond Groenland wordt een pak minder zout. Wetenschappers onderzochten dertien jaar lang het zeewater en kwamen tot de conclusie dat het oppervlaktewater uiteindelijk 4 keer meer zoet water bevatte.

Gevolgen?

Sowieso gaan onderzoekers ervan uit dat het smeltend ijs in Groenland gevolgen heeft voor het ecosysteem in de oceaan en de fjorden. Meer hoeveelheden zoet water zorgen ervoor dat voedselrijk bodemwater moeilijker naar boven geraakt. In de bovenste lagen zorgt de zon in de zomermaanden voor de productie van planktonalgen. Minder plankton betekent automatisch ook minder vis in het water. Voor Groenland zou dit op economisch vlak ook een klap betekenen want de export hangt volledig af van de visserij.​​

Minder plankton rond de Groenlandse ijskap
Minder plankton in het oceaanwater betekent automatisch ook minder vis. Iets wat uiteraard geen goede zaak is voor Groenland want hun export bestaat hoofdzakelijk uit de visserij.

Zelfs hier bij ons in Europa kunnen we gevolgen ondervinden van de smeltende Groenlandse ijskap. Het systeem van oceaanstromen dat onder meer in Europa de temperaturen bepaalt, voert warm oppervlaktewater van het zuiden van onze aarde naar het noorden. De stroming legt het volgende traject af: eerst passeert hij langs de oostkust van Amerika, daarna gaat hij verder over de Atlantische Oceaan richting en Europa en later ook richting de Noordelijke IJszee.

Verschil in temperatuur

Deze golfstroom ligt aan de basis van een temperatuurverschil op dezelfde breedtegraad. In Canada is het namelijk veel kouder dan bij ons.

De golfstroom maakt deel uit van een soort ‘transportband’. Wat gebeurt er nu precies? Het warme zeewater wordt vanuit het zuiden helemaal meegevoerd tot in het noorden (de wateren nabij Noorwegen). Daar koelt het water geleidelijk aan af. Eenmaal afgekoeld, zakt het naar de bodem en wordt het opnieuw in zuidelijke richtingen gestuwd. Daar kan het water opnieuw opwarmen en zo opnieuw richting het noorden worden geduwd.

Noorse wateren
Eenmaal het warme zeewater aangekomen is in het noorden koelt het water af en zinkt opnieuw naar de bodem. Zo kan het met een zuidelijke stuwing opnieuw in het zuiden van onze planeet terechtkomen.

Maar, als het zeewater minder zout wordt (door de smeltende Groenlandse ijskap bijvoorbeeld), dan dreigt de transportband te haperen. Zoet water is namelijk veel lichter dan zout water waardoor het veel moeilijker is om zoet water naar de bodem te krijgen in het noorden. Als de transportband zou stilvallen, dan is Europa een grote bron aan warmte kwijt.

Smeltproces in turboversnelling

Bovendien lijkt alles de laatste jaren sneller en sneller te verlopen. Onderzoekers ontdekten in 2014 diepe valleien onder de gletsjers die zich aan de rand van de ijskap bevinden. Hierdoor kan oceaanwater sneller in contact komen met het ijs, wat het smeltproces versnelt. Het smelten van het ijs in Groenland is verantwoordelijk voor ongeveer 10% van de wereldwijde stijging van de zeespiegel.

Bronnen: Wikipedia.com, mo.be

Delen


Verder lezen

Alles bekijken